آوینا؛ عشق مامان و بابا

سلام دخترک یک ساله ی من... (البته تقریبا) تو کم کم به پایان یک سالگی خود می رسی و من چند روزی ست که وارد دهه ی چهارم زندگیم شده ام. تقریبا یک سال از با هم بودنمان گذشت. در این دو ماه پایانی یک سالگیت، تو خیلی بیشتر از همیشه ما رو به وجدآوردی و با شیرین کاری های روزانه ات خستگی های مارو برطرف می کنی.   خب مستقیم میرم سراغ کارهای جدیدت:   - در 11ماه+3روزگیت بدون تکیه گاه برای چند ثانیه ایستادی و زمین خوردی. البته در 11ماه+10 روزگی دو قدم برداشتی و بعد زمین خوردی.البته تا امروز تلاش های زیادی برای ایستادن و راه رفتن داری. نمی دونم ترسه یا ماهیچه هات هنوز برای راه رفتن خیلی قوی نیستن، یا شاید...